Op de lijdenswegen van ons bestaan dragen zovelen een kruis, zwichtend onder de last, vragend of God hen dan werkelijk verlaten heeft. Wij bidden met broze woorden …
Langs de lijdenswegen lijden mensen – als ooit eens die man uit Cyrene – om het leed dat anderen moeten dragen. Wij bidden om grenzeloze liefde voor de meelijdende mensen die in hun eigen lichaam en ziel het leed doorstaan van hun lijdende naaste, voor hen die de dwarsbalk van de pijn op eigen schouders voelen, voor hen die onwankelbaar de lijdensweg ten einde toe meegaan …
Langs de lijdenswegen troosten mensen – als ooit eens die vrouw Veronica met haar zweetdoek – om niet bij de pakken neer te blijven zitten. Wij bidden om doorzettingsvermogen en onwankelbaar vertrouwen voor de mensen met helpende handen, voor de wakers bij een ziekbed, voor mensen als engelen van de laatste troost …
Langs de lijdenswegen huilen mensen – als ooit eens die wenende vrouwen – om het onmenselijke leed waar ze geen raad mee weten. Wij bidden om troost en draagkracht voor de meelijdende naasten van zieken, voor diegenen die huilen in hun onmacht, voor de verbitterde en verslagen strijders …
God, wij bidden uit onmacht en vast vertrouwen, laat uw lijdende mensheid niet in de steek, stuur telkens weer mensen als engelen van de laatste troost die durven zeggen en doen: hier ben ik, ik verlaat je niet! Amen.
Afbeeldingen van kruiswegstaties 5, 6 en 8 uit de Onze-Lieve-Vrouwevisitatiekerk te Bleiswijk (NL). Ze zijn gemaakt door kunstenaar Gerard Héman uit Rotterdam.