"Hij laat mij rusten in groene weiden." (Psalm 23, 2a)

Nieuw pastoraal landschap

Beste parochianen, als nieuwe pastoor van de federatie Damme, wil ik jullie via deze weg meenemen in het toekomstverhaal van de parochies van groot-Damme. Toen ik op 19 september 2017 mijn nieuwe benoeming kreeg, was het eerste beeld dat me te binnen schoot het beeld van de herder met zijn schapen langs de Damse vaart. Bij nader inzien bleek mijn opdracht wel ruimer dan enkel Damme en hoorde ik over acht kerken in een uitgestrekt gebied. De herder mag dus niet enkel blijven wandelen langs de vaarten, maar moet ook de velden in tot in Sijsele.

Op donderdag 21 september ontmoette ik voor het eerst de federale stuurgroep en hebben we met een open geest van gedachten gewisseld. Op het einde van de avond hadden we eerder een lente-gevoel met de frisse moed verder te werken aan een mooie en werkbare toekomst voor de pastorale aanpak in deze streek. Een pastorale werking die anders zal verlopen dan vroeger, hoe kan het ook anders. De gelovige gemeenschappen zijn heel klein en groeien blijkbaar niet aan, de gemeenschappen liggen ook ver uit elkaar. We zijn op korte tijd van twee herders teruggevallen op één herder. Ook op bestuurlijk vlak zijn er al ideeën besproken over het hoe en wat van acht kerken binnen één gemeente. De aanzetten zijn gegeven vanuit het verleden: heel wat denkwerk was al verricht via de pastorale beleidsnota’s en via de kerkfabrieken bij het opmaken van het kerkenbeleidsplan in samenspraak met het bisdom en het gemeentebestuur.

We hebben rekening gehouden met deze realistische gegevens, maar ook met de verzuchtingen naar meer duidelijkheid: liever geen tweewekelijks schema meer voor de weekendvieringen in de kleinere parochies en een haalbaar schema waarbij we met meer mensen samen kunnen vieren. De pastoor kan niet op twee plaatsen tegelijk zijn. Als federatie bereiden we ons ook voor op de pastorale eenheid. We nemen de tijd om te groeien in het wij-gevoel en een pastoraal die niet meer versnipperd maar eengemaakt is. We zijn allemaal gelovigen en dezelfde volgelingen van Jezus. We vormen dus één parochie, één Jezusbeweging. In het Johannesevangelie lezen we in het stukje over de goede herder dat Jezus zegt: ‘Maar ik heb ook nog andere schapen, die niet uit deze schaapskooi komen. Ook die moet ik hoeden, ook zij zullen naar mijn stem luisteren: dan zal er één kudde zijn, met één herder.’ (Johannes 10, 16)

Dit is natuurlijk een visioen van Jezus; wij moeten het nog niet direct in de werkelijkheid toepassen. Daarom kiezen wij voor twee geloofskernen binnen de federatie op weg naar de pastorale eenheid: Moerkerke en Sijsele. Moerkerke ligt op gelijke afstand van de kleinere parochies. Sijsele is op zich qua grootte de helft van de federatie. We werken aan een pastorale aanpak waarbij we de parochianen in het uitgestrekte gebied niet aan hun lot overlaten. Via huisbezoek, ziekenbezoek, communie aan huis, blijven we de gelovigen nabij die zich niet meer kunnen verplaatsen. We vragen de andere gelovigen om medegelovigen op te pikken om samen te rijden naar Moerkerke of Sijsele.

De weekendvieringen zullen vanaf het Hoogfeest van Allerheiligen zo geschikt zijn:

zaterdagavond om 17 uur in de kerk te Sijsele

zondagmorgen om 9 uur in de kerk te Sijsele

zondagmorgen om 10.30 uur in de kerk te Moerkerke

Doopvieringen gaan door in de kerken van Moerkerke en Sijsele.

Uitvaarten en huwelijken kunnen, waar mogelijk, ook doorgaan in de andere kerken, alsook gelegenheidsvieringen voor scholen, kermis, verenigingen, met andere woorden, waar het financieel (denk aan stookkosten in de winter, denk aan bezoldiging kerkpersoneel) en met de de vrijwilligers haalbaar is. Anders gaan de diensten door in de kerken van Moerkerke en Sijsele.

Het bedevaartsoord Moerkerke Sint-Rita blijven we verder ondersteunen. Elke donderdag is er om 18.30 uur een gezongen avondmis of gebedsdienst met communie-uitreiking.

In de maanden februari tot de maand mei behouden we de jeugdvieringen op de tweede zaterdag om 19 uur in de kerk te Sijsele. Het is een unieke kans tot jongerenpastoraal.

We beseffen dat dit een plotse en grondige wijziging van het pastorale landschap meebrengt. Deze verlieservaring kan pijn doen en vergt moed om daarmee om te gaan. De kerk van de toekomst is nergens nog dezelfde van vroeger, dat is de harde werkelijkheid en waarheid. Het geloof in Jezus heeft meermaals doorheen haar geschiedenis bewezen bestand te zijn tegen de wisselende tijdsgeest. Kerk gaat altijd en vooral op de eerste plaats om gelovige mensen, op een tweede plaats gaat het om gebouwen van steen. In de federatie Damme zijn er kerkgebouwen genoeg, stenen te over. Laten we nu weer wat werk maken van de geloofsgemeenschap, van geloofsverkondiging en gemeenschapsopbouw. We staan er niet alleen voor: samen met de federale stuurgroep, de parochieteams, de vele vrijwilligers die op één of andere manier zich inzetten in en om de kerk (in het verleden, heden en toekomst), ondersteunen we de levendige geloofsgemeenschap in de federatie Damme. Ik dank alvast alle gelovigen die dit geloofsproject de nodige tijd en kansen willen geven.

Pastoor Pradip Smagge en de federale stuurgroep: Andrea Lamote, diaken André Maeghe, Ferdinanda Proot, Geert Slabbinck, Annemie Snauwaert, Lydie Van Holm, Anne-Marie Viaene

(deze tekst verscheen in KERK&leven federatie Damme, 18 oktober 2017)